Deze specificaties vallen vooral op door de sterk verlengde toets,maakte een aanzienlijke ontwerpwijziging van het hele instrument noodzakelijk in vergelijking met een normaal Torres-model. Omdat de toets in zijn normale positie een groot deel van het klankgat zou bedekken, was het nodig om hem te verplaatsen naar het akoestisch nogal inactieve gebied aan de bovenkant van de body. Om de hoge frets zo goed mogelijk te bereiken, begint de hals pas bij de 14e fret aan de rand van de body (Guitarrone 2.0: 12 fret). Een grote verlengde cutaway, waarbij de duim in de normale positie tot de 27e fret kan worden uitgeschoven (Guitarrone 2.0: 24e fret), vereiste een andere hals-body verbinding. De hele hals inclusief toets wordt uit één stuk gebruikt. Om ondanks het verminderde trillingsoppervlak van het bovenblad een voldoende lage resonantiefrequentie te bereiken, zijn de zijkanten iets dieper dan normaal. Een instelbaar klankgat met groot frame maakt het mogelijk om de resonantiefrequentie en het timbre aan te passen aan de betreffende ruimte. Dubbele frames zorgen voor een optimale stijfheid zodat zoveel mogelijk trillingsenergie naar het bovenblad wordt overgebracht.Om de grote toonruimte van de open snaren te ondersteunen wordt er gebruik gemaakt van een waaierbinding, waardoor de hoge snaren beduidend korter zijn dan de lange. In ruil daarvoor kunnen alle snaren gelijktijdig over hun gehele lengte worden gegrepen. Een staartstuk vangt de meeste spanning op zodat de zangbodem ondanks de vele snaren zo vrij mogelijk kan trillen. Er is gekozen voor een sandwichplafond voor maximaal volume en projectie. (Guitarrone 2.0: stevige top). De brug is voor elke snaar individueel instelbaar (gesegmenteerde brug).

 

Technologie

Nieuwe technische uitdagingen zijn vooral het spelen van vijfstemmige akkoorden in de rechterhand en het uitgebreide toonbereik van de duim. Dit maakt spelen met de pink van de rechterhand bijna onvermijdelijk. Ook het dempen van de lage snaren vereist een uitgekiende duimtechniek.